ΟΡΑΣΗ, Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ

​

«ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΩ ΚΑΘΑΡΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΒΡΟΧΗ.ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ.ΕΦΥΓΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΙΧΕ ΤΥΦΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΑΜΠΡΗ, ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΗ ΜΕΡΑ»

​

Αυτό είναι το ρεφρέν ενός αμερικάνικου λαϊκού τραγουδιού...Και όταν το ακούω, γεμίζω αισιοδοξία και θυμάμαι μια μέρα που οδηγούσα στην εξοχή, με το καταπράσινο χορτάρι, τις οξιές και έναν ουρανό τόσο γαλανό που φαινόταν σαν ζωγραφισμένος. Η ανάμνηση αυτή είναι τόσο ζωντανή που νιώθω να ξαναζώ τις στιγμές εκείνες. Πόσο λαμπερή ήταν εκείνη η μέρα; Τι υπέροχος ήλιος... Το φως του, ταξιδεύοντας για 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, φτάνει στον αμφιβληστροειδή του ματιού μας και μας επιτρέπει να βλέπουμε. Δεν μπορούμε να δούμε τα μεμονωμένα μόρια ή φωτόνια, αλλά νιώθουμε την επίδραση τους σαν ζεστασιά και βλέπουμε την λαμπρότητα τους σαν φως.  Σπάνια  σκεφτόμαστε τα φωτόνια, αλλά αυτά είναι η φυσική ύλη που πέφτει στον αμφιβληστροειδή μας. Όλα φωτίζονται τότε και ΒΛΕΠΟΥΜΕ.

​

Σκεφτήκατε ποτέ όμως τι θαύμα είναι αυτό που επαναλαμβάνεται συνεχώς; Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι το σκέφτηκε και είπε: «Ποιος θα το πίστευε ότι ένας τόσο μικρός χώρος θα μπορούσε να χωρέσει τις εικόνες του Σύμπαντος;» Πόσο ωραία το είχε θέσει; Φαίνεται σχεδόν απίστευτο ότι τα μικρά μας μάτια μπορούν πράγματι να χωρέσουν το Σύμπαν. Η όραση είναι πράγματι μια θαυμαστή αίσθηση. Ο Κάρολος Δαρβίνος, συγγραφέας του έργου Η καταγωγή των ειδών, είχε πει: «Το να υποθέσουμε ότι το μάτι, με όλη του αυτή την ικανότητα να εστιάζει σε διάφορες αποστάσεις, να δέχεται διαφορετικές ποσότητες φωτός και να ξεχωρίζει σχήματα και χρώματα, δεν είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής, είναι το πιο παράλογο πράγμα που μπορεί να σκεφτεί κανείς». Πολύ σωστά. Το μάτι και η όραση είναι ένα θαύμα.

​

Νίκος Βακάλης

Διευθυντής Οφθαλμολογικής Κλινικής

Ναυτικού Νοσοκομείου Κρήτης